Week 3

Week 3 – Aangezichtsverlamming van Bell

Na 10 dagen was de kuur Prednisolon natuurlijk afgelopen. Van week 2 naar week 3 moest mijn lichaam uit zichzelf dus gaan herstellen.

Maar dit was een ramp week voor mij. Het is natuurlijk geen griepje die na een week weg is.
En ik wist dat dit 3 – 6 maanden kon duren met herstellen. Maar het ging mij niet snel genoeg! En dit frustreerde mij ook enorm. In mijn opinie leek het al zolang te duren en ik was onderhand er eigenlijk wel helemaal klaar mee.
Mondhoek die hing nog steeds, net als mijn wenkbrauw. Geen enkele spier kon ik bewegen. Met mijn mond kon ik ook niet goed bewegen, laat staan eten en drinken.
Ook had ik veel hoofdpijnen, waarbij er voor het eerst gevoel was dat het trok vanaf achter het oor naar mijn schedel.
Het zicht was nog niet optimaal, maar kon voor het eerst met mijn oog een beetje knipperen. Niet dicht knipperen, maar er zat wel een soort beweging in.
Maar aan de andere kant merkte ik ook herstel. Geur was helemaal terug en smaak begon ook te komen.

MOND, WANG EN MONDHOEK
Ik merkte dat ineens mijn gezicht en wang aan verkleuren was. Een soort bruine/paarse gloed van kleur net boven mijn jukbeen.
Mondhoek stond nog steeds scheef en werd erger tijdens en na het eten. Nog steeds kon ik niet fluiten en mijn lippen tuiten.
Mijn wang was ook wat dikker dan normaal om te zien. Maar dat kan misschien komen omdat alles aan de rechterkant hing.
Verder voelde ik niks aan en rondom mijn wang. Met eten moest ik extra voorzichtig zijn dat ik dus niet per ongeluk in mijn wang beet i.p.v. een stukje vlees.
Ook probeerde ik in week 3 mijn mondhoek te bewegen via mimic-oefeningen, maar dat lukte echt niet. Het hing allemaal nog steeds naar beneden en geen enkele spier kon ik bewegen.

SMAAK EN GEUR
Geur was inmiddels in week 3 helemaal terug gekomen. Ik kon weer ruiken! Daar was ik blij mee.
Smaak begon ook terug te komen. Alleen er was een “puntje” aan de rechterkant van de tong die nog steeds verlamd was. Ik voelde dat en ik proefde dat ook zo.
Qua smaak maakte het ook niet uit over dat ene puntje van de tong of ik er zout, zoet, zuur of bitter erover heen deed.
Alles smaakte op dat puntje naar soort metaal. Ook kreeg ik achterin mijn keel zo uit het niets een vieze smaak die soms de kop kwam opsteken.

OOG EN ZICHT
Met mijn oog kon ik weer beetje knipperen. Althans niet dat het dicht ging, maar er zat wel beweging in.
Van iedere dag met oogzalf in te smeren in de nachten, ben ik terug gegaan naar 2x in de week met oogzalf in de nachten te smeren.
Oogdruppels deed ik nog wel 5x per dag. En merkte dat dit heel gewenst was voor mijn oog.
Het zicht was nog steeds wazig en dus niet helder. Ooglapje gebruikte ik nog overdag, zodat het niet snel kon uitdrogen.
En zonnebril droeg ik ook vaak als ik naar buiten ging. Het felle zonlicht deed ook pijn.
Standaard had ik mijn ooglapje op.
TV kijken ging iets beter, maar het wazig zien kwam ook na tijdje weer naar boven toe die steeds erger werd.
Hierdoor had ik het niet echt in de gaten, maar ik kreeg er weer vanzelf soort drukkende hoofdpijn van. Alsof er een kudde olifanten dan op mijn hoofd aan springen waren.

OOR EN GEHOOR
In week 3 kreeg ik voor het eerst ook pijnen in mijn oor. Heel gek om te zeggen, maar ik was enorm blij dat ik pijnen kreeg! Eerder voelde ik dat natuurlijk niet. Maar het waren van die pijnscheuten of zenuwpijnen die 3 seconden kon duren en ineens weg was. Een soort branderige gevoel van pijn in het oor.
Net alsof ik werd gestoken met een warme naald of een brandende lucifer. Gewoon spontaan uit het niets kwam het en ging het weer weg. Hier kreeg ik ook last van in de nachten, terwijl ik sliep. Ik was dan ook gelijk klaar wakker van de pijn en heb aardig wat gevloekt en geschreeuwd.
Heel irritant als je in je slaap wakker wordt met pijnen en gebroken nachten ervaarde.
Ook ervaarde ik soms voor het eerst hoge pieptonen of suis aan mijn gehoor.

OVERIGE
Ik merkte voor het eerst herstel met geur en smaak.
Maar mijn lichaam was ook veel moe. Ook kon ik binnen 1 minuut in slaap vallen, omdat ik zo moe was, zonder dat ik dat door had. Ik sliep overdag soms 2x vanwege moeheid. En ik merkte dat mijn lichaam dat nodig had. Er zat ook geen regelmaat in wanneer ik moe werd.
Ook soort drukkende gevoel kreeg ik achter mijn oor naar mijn schedel toe. Een soort dof en trekkende gevoel wat ik tot heden niet kan thuis plaatsen.
Maar pijnen voelen? Ik was blij dat ik weer pijn kon voelen! Toch een teken van herstel.

TIP
Toevallig kwam ik in aanraking via mijn neef met een vriend die hij had gesproken die tot 2x toe Aangezichtsverlamming van Bell had gekregen. En die gaf als tip dat ik met avondeten een dieet moest volgen met vlees, kip of vis eten. Dus zonder aardappel, rijst of pasta. Nee had ik en ja kon ik krijgen. Dus ik kookte dan ook meer vlees en beetje groente dan wat ik normaal gewend was.